นิทานความรัก
นิทานความรัก
เรื่องราวของความรักกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหนึ่ง ซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกันทั้งความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่น ๆ รวมทั้งความรักวันหนึ่ง มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม ดังนั้นทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจจะอยู่บนเกาะ (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน)ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายเมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว ความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า "ไม่ได้หรอก ฉันรับเธอไม่ได้เพราะเรือฉันน่ะ เต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่สำหรับคุณ"ความรักตัดสินใจถามความเห็นแก่ตัว ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม"ความเห็นแก่ตัว ช่วยฉันด้วย""ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณน่ะทั้งเปียกและอาจทำให้เรือฉันเปียกด้วย"ความเศร้าได้พายเรือใกล้เข้ามา ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก"ความเศร้า อนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ""โอ...ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ"ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกันแต่เขาไม่ได้ยินเสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุขทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา "มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง"เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากแต่ด้วยความเหนื่อยก็เลยลืมถามชื่อว่าใครคือผู้ใจดีผู้นั้นเมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง คนแก่ก็จากไปตามทางของเขาความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายแก่คนนั้นความรักจึงถามความรู้"ใครเหรอ ที่เป็นคนช่วยฉัน"ความรู้ตอบว่า "เวลา"ความรักถามต่อ "แต่ ทำไมเวลาถึงช่วยฉันละ"ความรู้ยิ้มแล้วตอบความรักว่า"ก็เพราะว่า มีเพียงเวลาเท่านั้น ที่เข้าใจว่า ความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน"
หยุดและคิด
คำพูดที่ขัดแย้งกันแต่เป็นความเป็นจริงในช่วงเวลาของเราคือเราสร้างตึกที่สูงขึ้น แต่วัดที่เตี้ยลงเรามีทางด่วนที่กว้างมากขึ้น แต่มีทัศนคติที่แคบลงเราใช้จ่ายมากขึ้น แต่เรามีน้อยลงเราซื้อมากขึ้น แต่เรามีความสุขกับของนั้นน้อยลงเรามีบ้านที่ใหญ่มากขึ้น แต่มีครอบครัวที่เล็กลงเราสะดวกสะบายมากขึ้น แต่มีเวลาน้อยลงเรามีการศึกษามากขึ้น แต่มีสามัญสำนึกน้อยลงเรามีความรู้มากขึ้น แต่มีการตัดสินน้อยลงเรามีผู้ชำนาญการมากขึ้น แต่ก็มีปัญหามากขึ้นเรามียามากขึ้น แต่ความ"อยู่ดี"น้อยลงเราเพิ่มพูนสิ่งที่เราเป็นเจ้าของ แต่ลดค่าของมันลงไปเราพูดมาก แทบจะไม่ให้ความรัก และก็เกลียดกันบ่อยเกินไปเราเรียนรู้ว่าจะหาเลี้ยงชีวิตอย่างไรแต่เราไม่ได้เรียนรู้ว่าชีวิตคืออะไรเราทำให้การมีชีวิตยาวนานขึ้น แต่เราไม่ได้ใช้ชีวิตที่แท้จริงเราเดินทางไปกลับถึงพระจันทร์ แต่เรามีปัญญาแค่จะเดินข้ามถนนไปทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านเราชนะปัจจัยภายนอก แต่ไม่ใช่สิ่งที่อยู่ภายในเราทำให้อากาศสะอาดขึ้น แต่เราทำให้วิญญาณของเราสกปรกเราสลายอะตอม แต่ไม่ใช่ความลำเอียงเรามีเงินเดือนมากขึ้น แต่ศีลธรรมน้อยลงเรามีปริมาณมากขึ้น แต่คุณภาพน้อยลงยังมีช่วงเวลาของชายที่สูงใหญ่ แต่ไม่มีลักษณะเฉพาะตัวมีกำไรมากมาย แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับผู้คนยังมีช่วงเวลาที่โลกสงบสุข แต่ยังมีสงครามภายในมีกิจกรรมมากขึ้น แต่สนุกน้อยลงมีอาหารหลากชนิดมากขึ้น แต่ไม่มีคุณค่าทางอาหารยังมีช่วงเวลาที่คนแต่งงานกันมากขึ้น แต่ก็มีการหย่าร้างกันมากขึ้นมีบ้านที่สวยงาม แต่ก็มีบ้านแตกสาแหรกขาดมันคือช่วงเวลาที่มีอะไรมากมายโชว์อยู่ตรงหน้าต่าง แต่ไม่มีอะไรอยู่ในห้องเก็บสต๊อกเลยคือเวลาที่เทคโนโลยีสามารถนำจดหมายฉบับนี้มาสู่ท่านได้"สิ่งที่ดีเกิดขึ้นกับผู้ที่มองโลกในแง่ดี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น